bloggum

"Ze is dood! Ze is werkelijk dood! Mijn hart doet ontzettend pijn en ik voel me zo intens verdrietig. Ik ben net wakker en lig in het bed waar we vaak nog samen lagen en hoor mijn ouders in de woonkamer. Zij zijn al wakker! Ik heb geen zin om er uit te gaan. Dit is wat ze bedoelen met een gebroken hart. Mijn hart voelt gebroken en is dat ook. 

Waar ben je nou, vraag ik huilend in mezelf terwijl ik de dekens nog eens stevig over mezelf heentrek. 

Op dat moment word ik direct meegenomen naar een witte lichte ruimte waar ik haar zie liggen op een bed. Ze ziet er weer helemaal uit zoals ik haar ken, met lang blond stijl haar, een mooi gezicht met haar moedervlek boven haar mond rechts en een stralende lach. Ze ligt te slapen en ziet er heel sereen uit.

In mijn ooghoeken zie ik een mannelijk figuur staan. Hij praat telepatisch met mij en zegt dat ze aan het uitrusten is van haar reis op Aarde. Voordat ze verder gaat mag ze bijkomen in deze sfeer. Ik voel dat het me zo goed doet om dat te horen. Mijn hele systeem wordt rustig en ik voel de hartenpijn zachter worden in mijn lichaam. Ik vraag me niet eens af hoe het kan dat ik daar ben en toch ook hier in mijn lichaam. Het lijkt heel normaal. Ik voel dat deze ervaring mij wordt gegund omdat ik zoveel hartenpijn heb en omdat ik er om vroeg. Ik wilde tenslotte weten waar ze was. Was dit waar ze nou altijd over sprak sinds ze blind geworden was en alleen nog maar over de onzichtbare wereld vertelde. Mocht ik hier nu ook zijn? Het gaf me zoveel rust en ik voelde een troost, een troost dat ze niet weg was maar gewoon ergens anders."

Dit is een stuk uit mijn boek wat ik ben begonnen te schrijven, misschien wel voor jou maar eigenlijk vooral voor mezelf. Het moet al jaren op papier maar ik gunde me er de tijd niet voor en had dat eigenlijk ook niet. Een tweeling van nu 12 jaar en een druk leven met het gezin en mijn groeiende praktijk wat zich steeds meer aan het uitbreiden is.

Mensen vragen altijd hoe het komt dat ik het werk doe wat ik doe en daarom is het boek misschien ook wel. Mijn reis in bewustzijn, van accountmanager naar dat wat ik nu doe, mensen begeleiden in hun proces van bewustwording, werken met het onderbewuste en waarom ik zeker weet, echt zeker weet, dat er zoveel meer is dan wat jij nu kan zien of ervaren. En tegelijkertijd weet ik ook dat wanneer jij dit leest, je ergens ook open staat voor deze realiteit. En maakt dat je leven niet alleen maar rijker? Misschien wil ik je wel troost geven, misschien wil ik je wel vertellen dat er zoveel meer is, zodat ook jij dat kan voelen en zien en ervaren. Misschien wel ik het wel bevestigen voor jou, door me uit te spreken zodat ook jij durft dieper te kijken. 

Het schrijven van het boek brengt zoveel herinneringen, zoveel aha-momenten en ook mijn reis in 'Hartepijn' van verlies en dood en waarom juist hier voor mij de openingen waren en zijn naar een groter bewustzijn. Terwijl ik dit aan het schrijven ben, ligt Tonka, onze mooie lieve geweldige hond naast me, van net 10 jaar. Een grote lichtbruine, ontzettend knappe Rodesian Ridgeback, die voor de andere reuen in het bos ontzettend dominant is, want het is tenslotte zijn bos. Hij is aan het bijkomen van een operatie die hij bijna niet had overleefd. Hij heeft alles weer getriggerd van verlies en dood en hoe dat voelt als je bijna iets kwijt bent. Het doet zeer en is enorm confronterend. Je voelt ineens weer waar het om gaat en waar prioriteiten liggen.  Dat is het grote cadeau van zo'n ervaring en dit cadeau pak je dan wel uit of niet, dat is aan jou. Vaak blijft hij liggen, ongeopend omdat het te confronterend is en het teveel pijn doet. Dan wordt hij er af en toe even bijgepakt of ligt aangeraakt maar dan snel weer weggelegd. Dan raken mensen in depressie of gaan heel hard werken of met een grote muur om zichzelf heen, door met leven. En soms pak je de signalen en zie je de synchroniciteiten en de openingen die er komen in je bewustzijn omdat je wakker bent geschud en durft te voelen dat je kwetsbaar mag zijn, naar jezelf en je hart mag voelen, dat het zeer doet. 

He jij daar, stop met alles wat je deed! VOEL! En je krijgt de confrontatie met daar waar jij dan bent. Dat het leven zomaar afgelopen kan zijn, dat van een ander van wie jij veel houdt of dat van jezelf.

Waar gaat het nou om, en je kunt weer dieper kijken, zowel in jezelf als daar buiten. 

Veel ervaringen van dat diepere kijken en mijn proces van omgaan met de dood schrijf ik in dat boek wat je misschien ooit eens gaat lezen en misschien ook wel niet. Toch is het mooi dat het op wordt geschreven, voor mezelf en voor mijn kinderen. Dat ze weten wie ik ben en waar ik vandaan kom en vooral dat ik ze kan vertellen dat ze altijd moeten blijven onderzoeken. Blijf nieuwsgierig en vooral leef je eigen waarheid en volg niemand anders. LEEF! Het leven gaat je alles geven wat je nodig hebt om dieper in jezelf te komen en te ervaren wie jij bent. En dit is mijn reis, mijn reis in bewustzijn! En misschien geeft het leven jou wel dit boek, zodat je voelt dat je niet alleen bent en dat er werelden liggen te wachten om door jou ontdekt te worden. En dat er onvoorwaardelijk van je gehouden wordt en dat je dit alleen maar kunt voelen als je wordt geraakt in je hart.